Siad W, siad między piętami, „siad żaby” tak nazywana jest pozycja, w której dzieci lubią spędzać czas podczas zabawy na podłodze. Coraz częściej rodzice nie zwracają na to uwagi. Czy słusznie?
Dlaczego dzieci tak siadają?
Powodów siadu W jest kilka: Często jest to kwestia wzorca jaki daje rodzic, a dzieci w swoim rozwoju często szukają rozwiązań ruchowych obserwując swoich opiekunów.
Najczęstszym jednak powodem jest słaba stabilizacja posturalna ciała dziecka. Zazwyczaj jest to konsekwencja rozwoju dziecka w pierwszych miesiącach życia na miękkim podłożu. Jeśli dziecko jest kładzione czy sadzane stale na kanapie, łóżku, leżaku, czy poduszkach to nie ma możliwości wzbudzić odpowiedniego napięcia mięśni brzucha. Aby wykonywać takie ćwiczenia należy mieć pod sobą twarde podłoże.
Jeśli maluszek uczy się przetaczania czy siadania na miękkim podłożu to pracuje samymi mięśniami grzbietu – rodzice to obserwują i mówią, że dziecko się chętnie odgina. Nierównomierna praca mięśni klatki piersiowej powoduje, że niemowlę ma trudność w utrzymaniu pozycji leżenia na boku i nie rozwija się dostatecznie umiejętność rotacji w tułowiu. Dzieci te mając słabą równowagę, szukają sposobów na poszerzenie tej płaszczyzny w czasie stania – rozstawiając szeroko nogi i koślawiąc stopy, a w siadzie poprzez rozstawienie nóg na zewnątrz miednicy i tym samym biernie ją stabilizując.
Kiedy zacząć się tym martwić?
Norma – gdy „siad W” jest jednym z kilku sposobów siadania przez dziecko. Jeśli dziecko siada również „po turecku”, w siadzie bocznym na jedną i na drugą stronę oraz na piętach to nie ma czym się niepokoić.
Patologia – jeśli „siad W” jest dominującym sposobem utrzymywania sylwetki w zabawach przypodłogowych, wtedy warto pokazać dziecko fizjoterapeucie, który odnajdzie przyczynę i pomoże zapobiec kolejnym konsekwencjom głównego problemu.
Jakie mogą być skutki takiego siadu?
- płaskostopie – stopy nie są odpowiednio stymulowane (dotykają podłoża krawędzie, a nie podeszwa);
- zaburzenia wzroku – utrzymywanie miednicy pomiędzy stopami wpływa na ograniczenie ruchów tułowia, co warunkuje rozwój obustronnej koordynacji i umiejętności przekraczania osi ciała podczas sięgania po zabawki, ma to znaczące przełożenie na sprawne działanie gałek ocznych;
- skolioza – ułożenie kręgosłupa w tej pozycji skutkuje słabymi mięśniami posturalnymi, przez co dziecko się garbi, a w przyszłości może doprowadzić do skoliozy.
- zaburzenia mowy – prawidłowe ustawienie głowy warunkuje rozwój aparatu żucia i mowy; przy „siadzie W” aparat artykulacyjny ma znacznie utrudnione warunki rozwoju, ponieważ głowa najczęściej jest „zawieszona” w barkach w tyłopochyleniu.
Jak powinno siedzieć dziecko na podłodze?
Na różne sposoby – może to być siad boczny na jedną i na drugą stronę oraz na piętach, siad płaski (ważne by nóżki nie były mocno wyprostowane, a lekko ugięte w kolankach i stopach, co będzie świadczyło o dobrej równowadze), „po turecku”.
Generalnie podłoga nie jest najlepszym miejscem do siedzenia dla człowieka, więc im szybciej nauczymy dzieci siadać na stołeczkach tym lepiej.
źródło: www.nebule.pl
opracowała: mgr Urszula Pernal